Naređenjem Štaba vrhovne komande Oružanih snaga Republike Bosne i Hercegovine, od 20. 3.1994. godine, na jezgru DIČ Muderris (Diverzantsko izviđačka četa) formirana je 4. muslimanska lahka brigada.
Shodno toj Naredbi, Naređenjem komandanta 4. korpusa, od 26. 03. 1994. godine, određena je lokacija i ustrojstvo jedinice. Mjesto formiranja brigade je Bradina, a datum od koga brigada zvanično zaživaljava, tj. njeno prvo svečano postrojavanje je 04. april 1994. godine na naprijed pomenutom mjestu. Naredbom komandanta 4. korpusa, pomenutog broja i datuma, 443. brdska brigada je za formiranje 4. mlbr dala DIČ „Muderis“, kao i dobrovoljce iz iste, zatim 445. bbr, 444. bbr, BVP i regruti iz NRC-Bradina, a svi su trebali ispuniti uslove iz pristupnice ove brigade. Posebno izdvajamo potpuni prelazak jedinice MOS-a Mostar u 4.mlbr krajem 1994.godine.
Naredbom komandanta 4. korpusa, brigadnog generala Ramiza Drekovića, od 28. 12. 1994. godine brigada ima da se popuni u punu ratnu formaciju do 31. 03. 1995. godine.
Prva faza popune izvršena je 09. 02. 1995. godine. Ona je realizovana u dvije etape:
- a) I etapa je završena 15. 01. 1995. godine;
- b) II etapa je završena 25. 02. 1995. godine.
Ova popuna izvršena je iz slijedećih brigada: 441. smbr, 442. bbr, 443. bbr, 444 .bbr, 445. bbr, 449. ihbbr, 450. lbr, 4. BVP i to dobrovoljci koji su ispunjavali uslove iz pristupnice.
U skoro svim borbenim dejstvima 4. mlbr, pored njenih pripadnika učestvovao je i odred „Akrepi“, te veliki broj dobrovoljaca iz drugih jedinica.
Brigada je manevarskog tipa i nije imala svoje zone odgovornosti, već je upućivana tamo gdje je bilo najpotrebnije, bilo naredbom komandanta Korpusa, bilo Generalštaba Armije Republike Bosne i Hercegovine.
Od svog formiranja, pa do kraja odbrane od agresije brigada je učestvovala u svim aktivnim borbenim dejstvima u zoni odgovornosti 4. korpusa kao i u zoni odgovornosti 7. korpusa (Vlašić) i 1. Korpusa.
Ratni put DIČ „Muderris“
U okviru 1. konjičkog bataljona, kao dijela TO Konjic, grupa vjerski i patriotski opredijeljenih sinova Konjica 13. 06. 1992. godine formira Diverzantsko – izviđačku četu „Muderris“.
Diverzantsko – izviđačka četa Muserris okuplja borce koji svoje živote i životni put prihvataju i vode po islamskim načelima. Vjerski moral, plemeniti i čisti ideali iskrene, čvrste i nepokolebljive borbe za odbranu vjere, zemlje i slobode, krasit će ovu četu i činiti osnovu njenog ratnog puta. Za njenog komandira imenovan je Nezim ef. Halilović Muderris, tada glavni imam Medžlisa Islamske zajednice Konjic.
DIČ Muderris je osnovan kao jedinica manevarskog karaktera.
Na dan svog osnivanja jedinica kreće na prvi teren, na prostor Bjelimića, lokalitet Ljubuče, sa zadatkom sprječavanja prodora agresorske vojske u rejon Bjelimića i Glavatičeva. Na ovom terenu ostaje sve do jula 1992. godine kada se prebacuje na lokalitet Bijelo brdo u Glavatičevo gdje ima i svoj prvi ratni okršaj.
Nakon borbi na Bijelom brdu, borci DIČ „Muderris“ krajem jula nastavljaju borbe u Kijevu, prema Staroj gori i Došlovim njivama, gdje u sadejstvu sa jedinicom iz Gornjeg Vakufa oslobađaju teritorij sve do Krupca.
U tim borbama poginuli su i prvi borci jedinice: Muhibić Ramiz Bizo, Džajić Omer i Šoto Senadin. Pored poginulih, jedinica ima i 6 ranjenih boraca.
U operacijama deblokade Sarajeva, glavnog grada RBiH, borbe oko Kotorca i Ilidže, Jedinica učestvuje u septembru 1992. godine. U tim borbama iz sastava DIČ „Muderris“ gine Biber Mujo, a više boraca je ranjeno.
Od septembra do novembra 1992. godine jedan vod DIČ-a Muderris bio je podrška 4. motorizovanoj brigadi iz Hrasnice.
Jedinica se u decembru 1992. godine kao 4. četa 1. konjičkog bataljona 7. brigade Suad Alić dobrovoljno stavlja na raspolaganje komandi 1. korpusa, u operaciji deblokade Sarajeva iz pravca Trnovo – Trebević gdje nakon neuspjeha operacije učestvuje u izvlačenju boraca drugih jedinica, koje su učestvovale u pomenutoj operaciji.
Jedinica u istoj operaciji sa Fočanskim bataljonom oslobađa Prostruganu kladu, u rejonu Trnova.
Jedinica u periodu januar – mart 1993. godine drži položaj Prevlje.
Vod jedinice „Muderris“, na čelu sa komandirom krajem februara 1993. godine kreće na put za Žepu radi dotura MTS-a borcima Žepe, ali zbog nemogućnosti proboja preko prevoja Sjemeč jedinica se vraća u Konjic, sa namjerom da za dvadesetak dana ponovo pokuša ući u Žepu. Hrvatski agresor je onemogućio provedbu pomenutog plana, jer je 4. aprila uslijedila hrvatska agresija na Republiku Bosnu i Hercegovinu, a 15. 4. 1993. godine dolazi do žestokih borbi sa HVO-om, gdje borci DIČ „Muderris“ u sadejstvu sa drugim jedinicama oslobađa Galjevo, Repovicu, Prevlja, Donje Selo, Pokojište.
U tim borbama šehadet su postigli: Korić Rasim Gera i Nuhanović Muzafer, a više boraca je ranjeno.
U periodu april-maj 1993. godine jedinica učestvuje u borbama sa HVO snagama u rejonu Vrca. U ovim borbama jedinica nije imala poginulig boraca, 6 boraca je teže i lakše ranjeno.
U maju Jedinica prelazi na lijevu obalu Jablaničkog jezera te vrši izviđanja i ofanzivna dejstva na položaje HVO-a u rejonu Gašino Brdo – Ljubina.
Slijedeću veliku bitku DIČ „Muderris“ imao je na Ljubini, 28. juna 1993. godine kada je jedinica oslobodila značajne kote za odbranu Konjica, Ćelavicu i Jaje.
U borbama na Ljubini šehadet su postigli: Korić Mirsad, Ćukas Nusret i Sakr El-Kereki, a od posljedica borbe nakon bitke na Ahiret je preselio i Nuhanović Hamza, dok je 14 boraca ranjeno, 7 teže i 7 lakše. U ovim borbama naneseni su veliki gubici agresoru, a zaplijenjena je i veća količina oružja i drugog MTS-a.
Poslije Ljubine, ova jedinica je vodila borbe oko Orahovice i Gašinog brda i u tim borbama je imala nekoliko ranjenih boraca.
Kada je srpska agresorska vojska okupirala Trnovo i krenula u okupaciju Bjelašnice i Igmana s ciljeme stavljanja Sarajeva u dupli obruč i izbijanja na liniju prema Konjicu kanjonom rijeke Rakitnice, DIČ „Muderris“ dobija zadatak da pomogne borcima Armije Republike Bosne i Hercegovine na tom terenu.
Značajnu i veliku bitku jedinica je imala na Bijeloj lijesci 23. jula 1993. godine, u kojoj su srpskom agresoru naneseni veliki gubici u ljudstvu i tehnici. U bici na Bijeloj lijesci šehadet su postigli: Sarajlić Izudin Suljo, Hodžić Mirsad Hodža i Suhajb El-Kereki, a nekoliko boraca je ranjeno.
Pored bitke za Bijelu lijesku u okviru pomenutih operacija Jedinica je učestvovala u odbrani Bjelimića – Arguda, Jabuke i Bjelašnice. U tom periodu u operaciji dotura MTS-a na područje Mostara šehadet je postigao pripadnik jedinice Lavić Osman.
U periodu od ljeta 1993. do marta 1994. godine ova jedinica se kao pomoć raspoređuje na nekoliko terena (držanje položaja u rejonu Igmana…) vršeći u isto vrijeme obuku svojih pripadnika čiji broj se iz dana u dan povećava.
Značajne bitke Četvrte muslimanske slavne lahke brigade
U periodu april – septembar 1994.godine brigada pored aktivnosti na ustrojstvu brigade drži protudesantni položaj na Visočici, t eu isto vrijeme vrši sepcijalnu obuku svojih pripadnika za naredne planirane akcije .
U periodu 12. – 16 . 09. 1994. godine učestvuje u Operaciji kodnog naziva „Jezero 94“ oslobađanje Ljubine i sela Bijele (Ćelavica – Jaje – Begin do – Gluhi do – Rakov laz – selo Bijela) i plato Kisera.
Pripreme za ova borbena dejstva počele su početkom avgusta 1994. godine, na taj način što je jedinica stavljena u punu borbenu gotovost.
Ove pripreme izvršene su sa veoma visokim kvalitetom, bez ikakvih problema i sa velikom željom nosioca zadataka za što uspješnije pripreme i za što skorija borbena dejstva.
U samok početku ove Operacije jedinice 4. muslimanska lahke briagde zauzimaju 12. septembra položaj Gluhi do a narednog dana i položaje Ćelavica i Jaje na Ljubini nanoseći neprijatelju teške gubitke u ljudstvu i tehnici.
U toku ovih borbenih dejstava u Gluhom dolu dana 13. septembra 1994. godine šehadet je postigao Muharemović Mustafa, a Nefić Almedin koji je ranjen 12. septembra 1994. godine na ahiret je preselio 17. 09. 1994. godine. Veliki broj boraca bio je lakše ili teže ranjen.
Jedinica nakon zauzimanja položaja na Ljubini zauzima i naselje Bijela.
U periodu 21. – 22. 9. 1994. godine, operacija oslobađanja gornjeg platoa Kisera.
Šehadet je na platou Kisera dana 19. 9. 1994. godine postigao Maksumić Džemal, PK za bezbjednost Brigade.
Dana 24. septembra jedinica zauzima položaje na platou Kiser sa nekolika lakše ranjena borca.
U Operaciji Jesen 94, brigada je dala značajan doprinos u izvlačenju boraca drugih brigada koji su se u noći 9. novembar 1994. godine ubacile u neprijateljsku dubinu, ali su narednog dana otkrivene. Brigada je imala zadatak da se u noći 10. novembra ubaci u neprijateljsku dubinu i da zajedno sa drugim jedinicama započene operaciju, ali je zbog otkrivanja boraca drugih brigada koji su već bili u neprijateljskoj dubini bila spriječena da to učini, bez obzira što je to pokušala sa iskusnim vodičima koji su dobro poznavali teren, a tu noć je bila i jaka kiša, koja je bila uzrokom nesnalaženja vodiča na terenu. Brigada je vršila snažna borbena dejstva na prednju liniju odbrane neprijatelja, čime je razvlačila neprijateljske snage i pomogla u izvlačenju boraca drugih jedinica koje su bile otkrivene u neprijateljskoj dubini.
U tom periodu jeidnica dobija hitno naređenje da najelitnije snage prebaci na prostor Bjelimića gdje jaka agresorska ofanziva prijetila potpunim zauzimanjem ovog kraja budući da su već zauzeli dominantne kote iznad bjelimićkih sela.
Jedinica brzim manevrom na ovaj prostor prebaca svoje najače snage a kasnije i cijelu brigadu. U ovom periodu (od 21. do 30. 11. 1994. godine,) jedinica uspijeva zaustavliti veliku agresorsku ofanzivu na platou Visočice i Bjelimića te u kontra bapadu oslobađaju prostore Požiljka, Piša i Komića nanoseći neprijatelju velike gubitke u ljudstvu i tehnici. O tom svjedoče i zapisi u nerpijateljskim izvještajima iz tog perioda
U svim ovim ranije spomenutim borbenim aktivnostima postignuti su značajni rezultati od kojih se može izdvojiti oslobađanje preko 100 kvadratnih kilometara teritorije sa jakim neprijateljskim uporištima, te zarobljavanje velike količine oružja i oruđa uz nanošenje velikih gubitaka agresoru u ljudstvu.
Dana 27. 3. 1995. godine brigada je dobila naređenje o pokretu u zoni odgovornosti 7. korpusa Armije Republike Bosne i Hercegovine na Vlašić, gdje aktivno učestvuje u izviđačkim i borbenim dejstvima na vlašičkom platou.
Izdvajamo kontranapad u sadejstvu sa 37. muslimanskom slavnom brigadom na lokalitetu Šešići, 03. 04. 1995. godine i SRC (Sportsko rekreativnog centra) Babanovac – Paljike i Debela jela, 07. 04. 1995. godine. U borbama u Šešićima lakše su ranjena 3 borca, a agresoru su naneseni veliki gubici u ljudstvu i tehnici, prilikom čega je uništen jedan tenk.
U borbenim dejstvima na SRC Babanovac, koja su bila u sadejstvu sa 7. muslimanskom viteškom brigadom i Crnim labudovima brigada je imala 7 poginulih: Jahić Senaid, Purgić Almir, Gakić Rahman, Pirija Amir, Proho Nermin, Haćimić Zekerijah, Abdullah Said. U ovim borbenim dejstvima bilo je 6 teže i 5 lakše ranjenih boraca.
Sa terena se brigada u svoju bazu vratila 20. 04. 1995. godine.
U periodu od 05. do 10.06. 1995. godine Brigada se upućuje u rejon Treskavice gdje oslobađa plato Treskavice: Pašina planina, Ljeljen, Pukle stijene, Kljusina, Bara, Mali konik, Veliki konik i Duboke i time otvara prostor da Fočanska brigada bez borbe zaposjedne Malu ćabu (Đokin toranj), najdominantniju kotu na Treskavici.
U ovim borbenim dejstvima brigada nije imala poginulih niti ranjenih boraca.
U periodu od 14. 06. do 05. . 1995. godine ova brigada učestvuje u borbenim dejstvima na hadžićkom ratištu – Operacija „Deblokada Sarajeva“. Izvodila je borbena dejstva u rejonu: Oštrika, Crnogorčeve vikendice, Zmijanice, Gunjčar, Kasetiće i kasarna Žunovnica.
Brigada je na lokaciji Mala pandurica dana 3. jula 1995. godine imala jednog poginulog, Salihović Adila i sedam ranjenih boraca.
Od 05. 7. – 28. 08. 1995. godine ova brigada ponovo odlazi na Treskavičko ratište, rejon Pašine Planine i Lupoča. U ovim borbenim dejstvima brigada je 20.07. 1995. godine imala jednog poginulog Ščukulj Edina i 9 ranjenih boraca.
U periodu od 15. 09. do 04. 10. 1995. godine ova brigada učestvuje u aktivnim borbenim dejstvima na Prenju, Zupci i Crvenice.
U ovim borbenim dejstvima brigade 18. 09. 1995. godine gine Kezo Osmana, a 4 borca su ranjena.
U periodu od 10. do 15. 10. 1995. godine ova brigada odlazi na župsko – bjelimićko ratište, u Glavatičevo.
Potpisivanje Dejtonskog sporazuma i prekid borbenih dejstava Brigada je dočekala u zoni odgovornosti 1. korpusa na položajima na Treskavici.
Brigada je u okviru transformacije Armije Republike Bosne i Hercegovine, rasformirana juna 1996. godine, ponijevši u svom imenu častan naziv SLAVNA.
Dobitnik priznanja Orden zlatnog grba sa mačevima je Nezim Halilović Muderris.
Dobitnici priznanja „Zlatni ljiljan“ su: Halilović Nezim Muderris, Hodžić Mirsad-Hodža, Jahić Sanel-Čupo, Korić Rasim-Gera, Korić Mirsad, Maksumić Džemal, Nefić Almedin, Mustafić Muharem, Nuhanović Hamza, Pirija Amir, Sarajlić Izudin-Suljo
Komandant brigade je svo vrijeme njenog postojanja bio Nezim Halilović Muderris.