Formirana kao 7.brigada ”Suad Alić” Konjic 01. 12. 1992. godine sa komandnim mjestom u Konjicu (prostorije uprave G.P.”Rad” Konjic). Bila je organizacijski dio 4.korpusa Armije Republike Bosne i Hercegovine,
Ime je dobila po prvom bosanskom šehidu Armije Republike Bosne i Hercegovine sa područja opštine Konjic, rahmetli Suadu Aliću, koji je šehadet postigao u sukobu sa agresorom u rejonu Ljubine (Rapti), 5.maja 1992. godine
Ova brigade je formirana od već postojećih jedinica OpŠTO Konjic koje su od aprila 1992.godine egzistirale na navedenim prostorima, a to su:
- konjički bataljon,
- odred ”Glavičine”,
- odred”Ljubina”
- odred”Glavatičevo,
- odred”Zupčanik”
Nešto kasnije brigadi su “priključeni” odred “Spiljani” i “Samostalna četa Dubočani“
Ratni put jedinica teritorijalne odbrane sa područja popune brigade
Formiranjem Opštinskog štaba teritorijalne odbrane opštine Konjic, u zoni popune 7.brigade „Suad Alić “Konjic formirane su jedinice
- odred Konjic -1(lijeva obala, formiran 15 .04. 1992.),
- odred Konjic-2 (desna obala,formiran 27. 04. 1992.)
- odred “Glavatičevo” (formiran 28. 04. 1992.)
- odred”Glavičine” (formiran 7. 04. 1992.),”
- Ljubinski odred” (formiran 27. 04. 1992.)
- odred “Zupčanik ” (formiran 15. 04. 1992.)
- odred “Spiljani ” (formiran 17. 04. 1992.)
- četa “Samostalna četa Dubočani”( 15. 04. 1992.).
Dijelovi ovih jedinica 18. i 19. 04. 1992. godine učestvuju u izuzimanju naoružanja i vojne opreme iz magacina TO “Igman” i namjenskih magacina preduzeća “Igman”.
Zadatak jedinica bio je prvenstveno odsudna odbrana zaposjednutih linija te raspoloživim resursima podržavati ofanzivna borbena dejstva.
U sadejstvu sa interventnom jedinicom MUPa-SJB Konjic 22. maja 1992.godine dijelovi ovih jedinica vrše upad u kasarnu “Čelebići” i izuzimaju naoružanje i vojnu opremu.
Agresor 01.05.1992. godine, oko 10 sati vrši pješadijski napad na položaj Ravni kuk s prvenstvenim ciljem da ustanovi ustrojenost i jačinu jedinica TO Konjic, a u poslijepodnevnim satima prva djelovanja ručnih raketnih bacača i prva 4 ranjena branioca ovog grada.
U rejonu Rapta agresor 05. 05. 1992. godine nastavlja nasilno izviđanje ispred naše linije odbrane. Na jednom takvom izviđanju, u susretu i borbi u rejonu Rapata gine Suad Alić i postaje prvi bosanski šehid na području opštine Konjic.
Dana 05. i 06.05.1992. godine dijelovi naših jedinica učestvuju u zauzimanju kasarne “Ljuta“ i objekta “ARK”
Dana 09. i 10.05.1992. godine agresor zauzima selo Gakiće, a
- 05. 1992. godine ubacuju diverzantsko – terorističku grupu u selo Džajiće.
Dana 13. 05.1992. godine dijelovi naših jedinica zauzimaju radio-relejno čvorište “Zlatar”
Od 20. do 22. 05. 1992. godine dijelovi ovih jedinica učestvuju u deblokadi puta Konjic – Donje selo – Pokojišta.
Dana 25. 05. 1992. godine dijelovi naših jedinica učestvuju u deblokadi puta M-17 u mjestu Bradina. Ovom prilikom 25. maja šehidom postaje maloljetni dobrovoljac Hadžajlija Adis.
Dana 04.06.1992. – pokušaj zauzimaja Kote 907-Paklina. U ovoj akciji poginuli su Nezirović Ismet i Bulić Halil.
Dedić Amir 26.06.1992. gine na liniji Ravni kuk.
Dana 28. 06. 1992. godine sa područja Glavatičeva i Tisovica -Borašnica kreće operacija “Oganj”, aktivna borbena dejstva s ciljem oslobađanja privremeno zaposjednute teritorije opštine Konjic. Pored početnog uspjeha, nažalost dejstva nisu dala očekivane rezultate. Najveći problem s kojim su se jedinice susretale je artiljerijska nadmoć neprijatelja.
Jedinice brigade imale su poginule borce Jazvin Kemal, Novalić Mirfet (28.6.1992.) i Habibija Ermin (23.07.1992.) i veći broj ranjenih.
Uspostavljena je i nova linija odbrane na vrletima Prenja: Tiš- Vrutak – Mala kapa – Velika kapa. Navedena linija odbrane je kasnije postala zona odgovornosti jablaničke brigade.
Dana 14. 08. 1992. godine, izvršena je reorganizacija jedinica pa odredi Konjic 1 i 2 prerastaju u Konjički bataljon.
Jesen 1992. kreće se s kvalitetnijim inžinjerijskim uređenjem i pripremama za odbranu u zimskim uslovima. Radilo se istovremeno na obuci ljudstva, uvojničavanju jedinica i prelasku sa stadija prostornog organizovanja do stvaranja jedinica sa jasno definisanom strukturom rukovođenja i komandovanja u sastavu 4. korpusa. Pored dominante kote Ljubina posebna pažnja je data na položaj Prevlje, tu liniju odbrane samog grada 1000 dana i noći odsudno su branili njegovi branioci. Braneći ovaj položaj tokom agresije živote su dali: Macić Mehe Alija, Grcić Dženan, Macić Hamed, Hebibović Ekrem, Mustafić Mithat
Ratni put 7. brigade “Suad Alić“ Konjic
Brigadu su sačinjavali jedinice:
Komanda brigade,vod vojne policije,interventni vod,
- konjički bataljon sa KM u Konjicu,
2.bataljon “Zupčanik” sa KM u Podorašcu.
- bataljon”Ljubinski” sa KM u Čelebićima
- bataljon sa komandnim mjestom (KM) u Glavatičevu,
- bataljon ”Ćibo Hidajet” sa KM u Spiljanima.
Glavni zadatak komande i jedinica novoformirane brigade je bio odsudna odbrana na liniji odbrane: u zimskim uslovima, što u situaciji opšte neimaštine i opstrukcija HVO nije bilo jednostavno. Početkom 1993. godine, ekstremisti HVO-a iskazuju svoje prave namjere, a to je podjela naše domovine.
U tom periodu dolazi i do provokacija te psihološkog nadmudrivanja sa istima pogotovo je to bilo značajno u “mješovitim” sredinama, a takva je bila skoro cjelokupna linija odbrane od Ljubine do Sadina u Župi.
Dana 13.03.1993. godine, naređenjem GŠ ARBiH, brigada je preimenovana u 43.brdsku brigadu Konjic.
Dana 27.03.1993 nakon događaja u Klisu kad su se vidjele prave namjere pripadnika HVO-a, na području Konjica krenulo je masovno razoružavanje vojnih formacija HVO-a. Nažalost, predsjedništvo Republike Bosne i Hercegovine i pretpostavljena komanda u Sarajevu, nisu pravovremeno razumjeli vojno-političku situaciju u opštini Konjic te su formirali državnu komisiju s ciljem smirivanja stanja na području opštine.
Obzirom da su snage HVO-a bile raspoređene na ključnim i veoma povoljnim pozicijama u gradu i oko grada. Dana 15.4. 1993. godine jedinice 43.brdske brigade uz podršku jedinica sa Igmana (Crni Labudovi i jedinica”Cipelići” 4.mbr) stupaju u sukob sa jedinicama brigade HVO-a “Herceg Stjepan-Kosača”. Jedinice 43. brdske brigade razbijaju snage HVO u samom gradu, na Zlataru, Galjevu, Ovčarima, Donjem Selu, Cerićima, Čelebićima i Radešinama.
HVO zauzima dominantnu kotu Prevlje, ali par sati nakon toga pripadnici Konjičkog bataljona ponovno ovladavaju istom.
Agresijom HV i HVO dolazi do fizičkog presijecanja komande i jedinica 4. korpusa Armije Republike Bosne i Hercegovine. U tim uslovima brigada se pretpočinjava OG „Igman” da bi kasnije 9.6.1993. godine reorganizacijom Armije Republike Bosne i Hercegovine brigada organizacijsko – formacijski pripala 6. korpusu Armije Republike Bosne i Hercegovine
Nažalost, zbog zauzimanja rejona od Drecelja do Orahovice Treći bataljon Čelebići je bio komunikacijski odsječen od komande brigade.
U ovim višednevnim borbama brigada ima poginule borce: Kovačević Ismet (15.04.1993.), Jelešković Danijal (16.04.1993.), Lapo Kasim, Hakalović Šefik, Makan Rasim i Makan Vahidin (16.04.1993. zarobljeni i naknadno mučki ubijeni), Kurtović Almir (17.04.1993.) Duranović Sulejman i Duranović Junuz (17.04.1993.), Alagić Salih, Novalić Adis i Špago Huso (18.04.1993.).
22.04.1993. godine gine Tucaković Šefik (MUP).
23.04.1993. Balić Amir i Zahirović Ibrahim mučki su ubijeni iz zasjede na punktu na Drecelju.
8.maja 1993. godine poginuli su Balić Hakija i Koso Samir. 9. maja 1993. godine poginuli su Hrnjica Enver i Ramić Salko. 11.maja na položaju Prevlje poginuo je Macić Hamed.
Dana 13.05.1993. godine jedinice Ljubinskog bataljona zauzimaju objekat Lisinu prema Ljubini. Tom prilikom poginuli su: Lapo Ibro (BVP), Adilović Nuhan, Lapo Halil, Cero Almir, Pijuk Esad, Lapo Senad, Masnica Ramiz, Islamović Safet, Kurtić Omer. Zbog jake artiljerijske vatre objekat se nije mogao zadržati.
15.05.1993. godine na položaju Pomol poginuo je Kurtović Mirsad.
19.05.1993. godine poginuli su Hondo Emir i Hajdar Šefajet.
21.05. 1993. godine poginuo je na Babinom nosu Budim Nedim.
06.06.1993. gine Hadžavdija Ramiz na položaju Pomol.
Dana 17. 07. 1993. godine diverzantskom akcijom dijelovi jedinica brigade zauzimaju Kotu 907 – vrh Pakline.
20.07.1993 u rejonu Šuma ginu Gakić Senad, Tabak Damir i Balić Elvedin, a isti dan u Orahovici i Mezit Ramadan i Hajdar Alija. Pored poginulih koje spominjemo borci ginu u gradu, u svojim kućama i avlijama od granata i snajpera. Preko 50 boraca ove jedinice ubijeni su na ovaj način van linija odbrane.
U julu 1993. slijedi najžešća ofanziva agresora na pravcu Treskavica – Bjelašnica – Igman kao glavni pravac napada i pravac Bjelimići – Glavatičevo kao pomoćni pravac s ciljem izbijanjana dogovorenu granicu koju su dogovorili Tuđman i Milošević kao i stavljanje Sarajeva u dupli obruč.
Nadljudskim naporima u jeku nestašice osnovnih životnih namirnica, pripadnici brigade u sadejstvu sa ostalim jedinicama 6. korpusa, zaustavljaju ofanzivu sa izuzetkom Glavatičeva. Tokom pokušaja zaustavljanja ofanzive svoje živote daju: Bajić Esad, Gakić Šefik, Smajić Nijaz i Šurković Halil-Lile.
Dana 28. 01. 1994. godine dolazi do reorganizacije Armije Republike Bosne i Hercegovine i brigada organizacijsko – formacijski ponovo pripada 4. korpusu Armije Republike Bosne i Hercegovine
U operaciji „Jezero 94“ i oslobađanju Bijele i Ljubine, 43. brdska brigada je imala zapaženu ulogu. Borbena dejstva su izvodile kompletne snage diverzantskih vodova i desetina kao i pripadnici manevarskih četa iz bataljona. Od 25. 09. do 10. 10. 1994. godine jedinice brigade zauzimaju položaj na platou Kisera.
U ovim borbama život su dali sljedeći pripadnici brigade: Gakić Mirsad, Halebić Alis, Pajić Alija, Novalić Nermin, Novalić Jusuf, Kamiš Salko, Madžak Dževad, Baralija Sejo, Pekić Marinko, Voloder Atif, Špago Enid, Maksumić Mirsad, Vatrić Adis, Hakalović Muhamed, Makan Džemal.
Dana 11.11.1994. godine jedinice 43. brdske brigade učestvuju u operaciji „Jesen 94“, snagama dvije ojačane čete. Jedinica predvođena diverzantima i u kombinovanim grupama sa dijelovima 4.korpusa postiže početne uspjehe. U ovoj operaciji 8 boraca ove jedinice je dalo živote na platou Podveležja, a četiri suborca su ranjena. Poginuli su: Mustedanagić Ćamil, Šahinović Sabahudin-Dino, Šahinović Smajl, Balić Adis, Pribinja Edin, Subašić Ramo, Oruč Džafer, Hubijar Izet.
U periodu od 08.11.1993. do 22. 04. 1994. u saradnju sa UNHCR organizovan je vazdušni dotur hrane za stanovništvo općine Konjic tkz. akcija “Padobran” gdje je organizovano izbacivanje paketa sa hranom na Bradini.
Istovremeno radi vezivanja snaga srpsko-crnogorskog agresora, divrezanstski vod brigade vrši nasilno izviđanje u rejonu Tranjine i Velike oštre.
Dana 22. 02. 1995. godine brigada je promijenila naziv u 443. brdska brigada.
Tokom 1995. godine brigada posjeda dostignute linije, a sa djelom snaga učestvuje u ofanzivnim borbenim dejstvima. U Operaciji „Tekbir“ na Hadžićkom ratištu, s ciljem probijanja obruča oko glavnog grada, poginuo je komandant bataljona brigade kapetan Osman Habibija a smrtno je ranjen i Balić Fuad.
U Operaciji „Ljeto 95“ u rejonu Brda poginuo je Ćibo Mustafa.
Tokom Operacije „Prenj 95“ – oslabađanje Glavatičeva – živote su dali Prevljak Dženan, Mulić Zahid, Džaferagić Jasmin i Nezirović Sejo.
Brigada je rasformirana 22. 04. 1996. godine.
Na svom svjetlom ratnom putu u temelje države Bosne i Hercegovine 156 boraca ove brigade je ugradilo svoje živote.
Sedam pripadnika ove jedinice dobilo je ratno priznanje značku Zlatni ljiljan: Bajić Esad, Gakić Senad, Habibija Osman, Macić Hamed, Pajić Alija, Delić Salem.
Komandanti brigade bili su: Cerovac Mithat, Pirkić Mitko, Ramić Esad, Muratbegović Džahid, Bešović Zaim, Nišić Fikret, Kubura Amir.